Tuesday, June 19, 2012

Radiohead-ի տակ

Տեսնես, էդ ոնց ա լինում, որ մարդ մի բան ուզում ամենաթույն ձև արած լինի ու մեկ էլ, անսպասելիորեն, լրիվ անակնկալ ձևաչափով պարզվում ա, որ իրա արածը տոտալ սխալ ա, սենց թոթոլ, չաղ, յուղոտ սխալ... էդ պահին ուզում ես վազես Կիևյան մոստ ու թեկուզ տավարի նման, բայց անես էդ բանը, սատկես, պրծնես, որ էլ ամեն միլիմետրից քեզ մեղավոր ու կեղտոտ չզգաս, չմտածես, որ այ հիմա դիմացինդ պիտի հաստատ երջանիկ լինի, այ, այ հիմա, նայի, նայի........ խրենա ս դվա, ռուսի ասած: Դիմացինը միշտ դժգոհ ա, միշտ կգտնի տխրելու եւ նեղվելու ու էդ ամեն ինչում քեզ սխալ հանելու մի ձև.... Կյանքը գնում ա, վազում ա, սողում ա, հոսում ա, դու ուզում ես կողքինիդ ուրախացնես, հոգուդ խորքերից էն ամենա ամենա ամենապուպուշ բաները շուխուռով գտնես ու հանես, երջանիկ դեմքով նվիրես իրան, թռվռաս ու երգես իրա համար, արևի շողերը պահես ու հետո թաքուն իրան ցույց տաս, սրտիդ սաղ դեֆեկտների մասին պատմես ու ասես, որ մենակ իրա հետ ես քեզ իսկական մարդ զգում, որ................... հագնես լոմին, նեղված տոնին, լոմկող ֆրազներին, մ.թ.ա հիշված բառերին ու էդ բառերի` աչքիդ մեջ մտցնելուն ու ներվայինությանը......

Ինձ հազար անգամ կներեք/կներես էլի, ես չեմ կարում ուրիշ կերպ ապրեմ, ես սենց եմ, ես միշտ էլ կթռվռամ ու կվազվեմ իմ կողքինի/քո համար, կպաշտեմ, կուզեմ կյանքս նվիրեմ, կմոռանամ ամեն ինչ ու երբեք չեմ հիշի ու ոչ թե նրա պատճառով, որ կստիպեմ ինձ էդ բանն անել, այլ, որովհետև ես էդ տեսակն եմ: Ոմանք կարող ա մտածեն, ես հիմար եմ, բայց ես գիտեմ, որ միշտ երջանիկ կլինեմ հենց էդ իմ հիմարության շնորհիվ..... ես կարողանում եմ ներել ու նավսեգդա մոռանալ, նորից ու շատ ավելի շատ սիրել ու նվիրվել ու երազել ավելի հանդուգն բաներ ու հասնել էդ երազանքներին, մտածել աշխարհը փոխելու մասին ու փոխել ու տեսնել, թե ինչ կայֆ ա էդ փոխված աշխարհում բոլորի համար.. Եսիմ, երևի, իմ նմաններն էլ իրավունք ունեն ապրելու էս մոլորակի վրա:

Գնացի






No comments:

Post a Comment