Էրեկ նայում էի մատներիս ու պահի տակ գիտակցեցի, որ դրանք ժամանակին մի կարևոր ու լավ առաքելություն էին կատարում: Նվագում էին դաշնամուր: Ոնց որ անցյալ կյանքից դրվագ լիներ: Հիմա որ նայում եմ ձեռքերիս, անիմաստ են թվում իրենց գոյությամբ:
Պետք է մի բան անել