2 ջահել աղջիկ` սև, երկար մազեր, ռոզովի պեդիկյուր, համարյա տնային տեսք....
Հասնում ենք պրոսպեկտ, անցնում ենք ծածկած շուկայի կողքով: Կերպարները, տեսնում են/նոր են նկատում երկաթյա պարսպի վրայի գրությունը, որն անձամբ իմ ուղեղում, կարծես, դաջված լինի.
"Հուշարձանը չի քանդվելու - ով ա կասկածում"
- Հու-շար-ձա-նը չի քանդ-վե-լու... էս ինչի՞ մասին ա խոսքը:
- Հա՜, երևի, էն պրոսպեկտի կամարի:
...
Սև, չեչոտ վարագույր
No comments:
Post a Comment