Ode

Տղամարդ
Էդ բառից միանգամից ուզում եմ նստեմ ու մի հատ երկաաաաար աշխատություն գրեմ, գիշերները լուսացնեմ ու ինչ զգում ու մտածում եմ արտահայտեմ.....
Բայց էդ անհնար ա, որովհետև ես դեռ էնքան բան եմ իմանալու տղամարդու մասին, որ էս մտածածս ապագա բացահայոտւմներիս 0.3 տոկոսն էլ չի լինի... Բենը ստեղ կհարցներ` իսկ քո պատկերացմամբ էդ 0.3 տոկոսն ինչքան ա... ու ես տեղ կսկսեի կակազել ու աբստրակտ, իրականությանը ոչ մի կերպ չհամապատասխանող բաներ դուրս տալ:
Բեն, մի ջղայնացի, խնդրում եմ քեզ..
Ախր քո շնորհիվ եմ ես հասկացել` ով ա տղամարդը, ինչպիսի հրաշք ա ինքը էս մոլորակի վրա, թե ինչ թանկ ա տղամարդու զգացմունքն ու վերաբերմունքը, թե ինչ տարբեր ա ինքը կնոջից ու ոնց են իրանք իրար ձգում..
Ուզում եմ կիսվեմ
Ես հիանում եմ տղամարդով, ուրախանում, պարծենում, նրանով, երջանկանում նրա կողքին ու տխրում, երբ նա չկա.. սիրում նրան, խենթանում..
Հիմա կմտածեք` ինչ պրիմիտիվ ա ամեն ինչ..
Շատ եք սխալվում. չի կարող պրիմիտիվ լինել իսկական գեղեցկությունն ու բնության ամենազարմանալի էակը:

Ամեն ինչ անիմաստ ա առանց տղամարդու, ոչ լիարժեք ու ստից:
Յուրաքանչյուր բառը, հայացքը, ձեռքի ժեստն ու միմիկան մեջս հիացմունք են առաջացնում:
Բնավորության գծերն ու արարքները ստիպում են շտապել գրել դրանց մասին երկար ու հավեսով:

Ես վազում եմ կանաչ խոտի վրայով,
Ոտաբոբիկ եմ ու երջանիկ
Ծիծաղում եմ
Դու իմ հետ ես..

p.s.
Էն, ինչ-որ էսօր արել եմ շատ ա նման խոտի վրայով վազելուն:
Սիրտս տենց թելադրեց, Բեն:

Ես իրան միշտ լսում եմ... եթե նույնիսկ մեկ-մեկ ապուշ բաներ ա ասում: Ինքը ոնց որ էրեխա լինի: Որ հանկարծ չեմ անում իրա ուզածով, ահավոր եմ ինձ զգում:

Սեր ա,
Zyavik